ارزیابی فنی ،اقتصادی و زیست محیطی نیروگاه های خورشیدی به وسیله نرم افزار retscreen با توجه به قانون هدفمندسازی یارانه ها (مطالعه موردی نیروگاه خورشیدی واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی)

رشد بی رویه مصرف انرژی در کشور به حدی است که تا قبل از افق 1400 ، ایران را از یک کشور صادر کننده انرژی، به  کشوری وارد کننده انرژی تبدیل خواهد کرد. برای مقابله با این تهدید، اجرای راهکارهای بهینه سازی تولید، توزیع و مصرف انرژی ، اصلاح الگوی مصرف آن و به کارگیری انرژی های تجدید پذیر ضروری است. بر این اساس،  دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان یکی از اولین پیشگامان به کارگیری انرژی های تجدید پذیر در واحدهای دانشگاهی، یک نیروگاه خورشیدی 12 کیلو واتی در واحد علوم و تحقیقات تهران احداث نموده است. در این تحقیق از نرم افزار retscreen  برای محاسبه میزان انرژی خورشیدی دریافتی و ضریب ظرفیت نیروگاه، همچنین برآورد هزینه های اولیه و دوره ای، محاسبه میزان کاهش گازهای گلخانه ای و ارزیابی مالی استفاده شده است.  در محاسبات با توجه به قانون هدفمندسازی یارانه ها و تعرفه های جدید قیمت برق و مسئله کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از نیروگاه فوتوولتائیک سه سناریو اصلی مطرح و  با یکدیگر مقایسه شده است. بر این اساس در حالت اول بدون منظور کردن اثر کاهش گازهای گلخانه ای و با فرض متوسط بهای برق 430 ریال بر کیلووات ساعت، زمان دست یابی به جریان نقدی مثبت برابر 1/12 سال و در حالت دوم با فرض  بهای برق 2100 ریال (مشترک پر مصرف) زمان دست یابی به جریان نقدی مثبت  به  حدود 8 سال رسید. بر اساس محاسبات در حالت ایده آل و با در نظر گرفتن اعتبار به ازای کاهش گازهای گلخانه ای و بهای برق 2100 ریال و  به کارگیری پانل های خورشیدی بار اندمان بالا و باتری های مناسب (با قابلیت تخلیه بار تا 60 درصد) زمان دست یابی به جریان نقدی مثبت به حدود 6 سال کاهش یافت. بر این  اساس بهره گیری از فناوریهای نوین در خصوص باتری و پانل ها و اتخاذ سیاست های حمایتی از طرف دولت می تواند زمان بازگشت سرمایه را در حد مطلوب کاهش دهد.